Από πολύ νωρίς ήρθα σε επαφή με το έργο του Kierkegaard
Ο πατέρας μου μάλλον ευθύνεται για αυτό με τα βιβλία που συνήθιζε να μου κάνει δώρο.
Μου έκανε λοιπόν δώρο το "Φόβος και Τρόμος".
Το διαβάζω τότε και με συγκινεί πολύ (και με επηρεάζει πολύ)
(με αυτόν τον περίεργο ... λυρισμό του),
το χρησιμοποιώ ασφαλώς σε μια έκθεση για τον Αβραάμ
(η καθηγήτρια ασφαλώς το αντιλαμβάνεται και έτσι αρχίζει ένας όμορφος σχολιασμός κλπ)
και συνεχίζω φυσικά με τα υπόλοιπα έργα του
(είτε μεταφρασμένα, είτε στην αγγλική τους μετάφραση)
καθώς προχωρούν τα χρόνια ...
Δύσκολος συγγραφέας
(με τόσες διαφορετικές συγγραφικές ταυτότητες, με τόσο έμμεσο τρόπο ...)
(Εσείς δεν αναζητάτε μια αλήθεια που να είναι αληθινή για σας;)
Γι' αυτό και δεν το καλοδέχομαι
όταν κάποιος αβίαστα χρησιμοποιεί κάποιες από τις κατηγορίες
που ο ίδιος ο Kierkegaard έφερε στη φιλοσοφία
(και δεν εννοώ μονάχα στη "χριστιανική"-θεολογική, αλλά κυρίως στην υπαρξιακή ...)
λες και μπορεί κανείς να ξεμπερδέψει (πχ με το θρησκευτική στάδιο) τόσο εύκολα μ' αυτές ...
Ο Dreyfus (Hubert L.) λοιπόν,
γνωστός στους φίλους μου κυρίως για το σπουδαίο έργο του για το Μισέλ Φουκώ
((with Paul Rabinow) Michel Foucault: Beyond Structuralism and Hermeneutics)
αλλά και ένας από τους πιο διάσημους συγγραφείς
που ασκούν κριτική περί Τεχνητής Νοημοσύνης
(με βιβλία όπως: What Computers Can't Do: The Limits of Artificial Intelligence
και What Computers Still Can't Do: A Critique of Artificial Reason)
όπως διαπιστώνω, λοιπόν, με μεγάλη μου χαρά,
έχει γράψει ένα κομψό άρθρο
στο οποίο μεταφέρει την κριτική του Kierkegaard για τον Τύπο,
σε μια κριτική για το Internet και την εκπαίδευση μέσω αυτού.
Ο ενθουσιασμός μου δεν μπορεί να κρυφτεί
(μια που ο Κίρκεγκωρ είναι από τους λίγους συγγραφείς που αληθινά μου αρέσουν
αλλά και γιατί,
από τη σκοπιά τουλάχιστον της προσωποκεντρική ψυχολογίας,
δουλεύω πάνω σε μια κριτική θεώρηση όλου αυτού του μοντέρνου φρούτου
της τεχνοκρατικής (διαδικτυακής κλπ κλπ) αντίληψης περί κατάρτισης
(δυσκολεύομαι να πω εκπαίδευσης ή μάθησης ή παιδείας, αλλά έστω))
και γι' αυτό και κάνω αμέσως μετάφραση στην εισαγωγή του άρθρου αυτού
Εκπαίδευση στο Διαδίκτυο:
Ανωνυμία vrs. Δέσμευση (Commitment)
Hubert L. Dreyfus
University of California
Berkeley
"Πολλοί ισχυρίζονται πως το Διαδίκτυο θα διαμορφώσει (produce) μια νέα ανώτερη μορφή εκπαίδευσης, ανοικτή σε οποιονδήποτε, οπουδήποτε. Το 1850 ο Soren Kierkegaard καταδίκασε τον Τύπο για τη συμβολή του στο μηδενισμό της εποχής του, μέσω της καλλιέργειας της χωρίς ρίσκο ανωνυμίας και της άεργης, άσκοπης περιέργειας, μέσω της ισοπέδωσης συνεπώς όλων των σημαντικών διαφορών. Θα είχε σίγουρα καταδικάσει το Διαδίκτυο για τους ίδιους λόγους. Ο
Kierkegaard θα είχε δει πως το
World Wide Web προάγει τις δύο μηδενιστικές υπαρξιακές σφαίρες – την αισθητική και την ηθική σφαίρα – και απωθεί την Τρίτη, μη μηδενιστική, θρησκευτική σφαίρα. Στη θρησκευτική σφαίρα, ο μηδενισμός υπερνικάται μέσω μιας ριψοκίνδυνης, άνευ όρων, δέσμευσης, αλλά το Διαδίκτυο, το οποίο υπόσχεται έναν προσομοιωμένο, χωρίς ρίσκο, κόσμο, τείνει να υποβιβάζει παρά να υποστηρίζει τέτοιες δεσμεύσεις. Τονίζω πως η εκμάθηση μιας δεξιότητας απαιτεί το είδος εκείνο της δέσμευσης το οποίο υποβιβάζεται από το Διαδίκτυο και, ακόμα περισσότερο, αυτή η εκπαίδευση στην καλύτερη της έκφραση στηρίζεται στην μαθητεία. Ωστόσο, η εγγύτητα που είναι απαραίτητη στη μαθητεία είναι αδύνατη στον κυβερνοχώρο.
Με την γνώση να διπλασιάζεται κάθε ένα χρόνο περίπου, η «εξειδίκευση» έχει χρόνο ζωής μετρημένο σε ημέρες, ο καθένας πρέπει να είναι ταυτόχρονα μαθητής και δάσκαλος, και η καθαρή (η ουσιαστική) (sheer) πρόκληση της μάθησης μπορεί να διευθετηθεί μονάχα διαμέσου ενός δικτύου που περιβάλλει τη γήινη σφαίρα και συνδέει όλα τα πνεύματα (minds), όλη τη γνώση. Ονομάζω αυτό το νέο κύμα στη μάθηση υπερ-μάθηση … Δεν είναι μία απλή (single) συσκευή ή διαδικασία, αλλά ένα (ολόκληρο) σύμπαν από νέες τεχνολογίες οι οποίες ταυτόχρονα έχουν νοημοσύνη αλλά και την προάγουν. Το «υπερ» στην υπερ-μάθηση αναφέρεται όχι μονάχα στην εκπληκτική ταχύτητα και εμβέλεια της νέας τεχνολογίας της πληροφορίας, αλλά και στον χωρίς προηγούμενο βαθμό συνδεσιμότητας της γνώσης, της εμπειρίας, των μέσων και της ευφυΐας – τόσο ανθρώπινης όσο και μη ανθρώπινης … . Έχουμε την τεχνολογία σήμερα ώστε να κάνουμε ικανό δυνητικά οποιονδήποτε, ο οποίος δεν είναι σοβαρά ανάπηρος, να μάθει οτιδήποτε, σε επίπεδο κλάσης Α, οπουδήποτε, οποτεδήποτε.
- Lewis J. Perelman, 1993 (σελ. 22 – 23)
Για δύο δεκαετίες οι υπολογιστές έχουν πιεστικά διαφημιστεί ως η νέα τεχνολογία η οποία θα ανανεώσει την εκπαίδευση. Τη δεκαετία του ’80 είχαν προταθεί ως επιμελητές, φροντιστές μελέτης, ως επιμελούμενοι, και ως διδάσκαλοι ασκήσεων, αλλά καμιά από αυτές τις ιδέες δεν μοιάζει να έχει επικρατήσει. Τώρα η τελευταία πρόταση είναι πως κατά κάποιο τρόπο η δύναμη του
World Wide Web θα κάνει δυνατή μια νέα προσέγγιση στην εκπαίδευση για τον 21ο αιώνα. Μιλώντας για την ανώτερη εκπαίδευση στο
Μεταμορφώνοντας την Εκπαίδευση (
Transforming Education), οι Michael Dolence και Donald Norris (1995, σελ. 36) τονίζουν το ίδιο σημείο:
Κάτω από το αναδυόμενο όραμα για την εκπαίδευση στον 21ο αιώνα, η τεχνολογία της πληροφορίας είναι ένα πρωταρχικό εργαλείο της μεταμόρφωσης. Είναι το κύριο συστατικό που κάνει εφικτό το όραμα της δικτυακής μάθησης, της ανεξάρτητης από την απόσταση, βασισμένης-στην-πλοήγηση γνώσης, για τον εκπαιδευόμενο της Εποχής της Πληροφορίας.
Προτείνω να μεταφράσουμε την έκθεση (περιγραφή) του
Soren Kierkegaard για τους κινδύνους και τις ευκαιρίες αυτού που αποκάλεσε «Ο Τύπος», σε μία κριτική του Διαδικτύου, έτσι ώστε να εγείρουμε την ερώτηση:
τι είδους συνεισφορά – για καλό ή για κακό – η Τεχνολογία της Πληροφορίας, με την ικανότητά της να παραδίδει τεράστιες ποσότητες πληροφοριών σε χρήστες σε όλο τον κόσμο, μπορεί να προσφέρει στους εκπαιδευτές που προσπαθούν να μεταδώσουν γνώσεις και να αναπτύξουν δεξιότητες στους σπουδαστές τους;
Θα χρησιμοποιήσω έπειτα την τριών-σταδίων απάντηση του
Kierkegaard στο πρόβλημα της ανωνυμίας και της έλλειψης συμμετοχής (εμπλοκής) το οποίο θέτει ο Τύπος – ο ισχυρισμός του πως για να έχει μια ζωή με νόημα ο εκπαιδευόμενος, θα πρέπει να περάσει διαμέσου της αισθητικής, της ηθικής και της θρησκευτικής υπαρξιακής σφαίρας - για να προτείνω πως μονάχα τα δύο πρώτα στάδια – το αισθητικό και το ηθικό – μπορούν να εκπληρωθούν με την Τεχνολογία της Πληροφορίας, ενώ το θρησκευτικό στάδιο μονάχα, το οποίο κάνει δυνατή τη γεμάτη με νόημα μάθηση, μάλλον υποσκάπτεται παρά υποστηρίζεται από τις διάφορες τάσεις του Διαδικτύου.
... ..."
Ελπίζω να σας άρεσε ...
Θα επανέλθω ...
Μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στα:
Professor Bert Dreyfus's at the Berkeley Philosophy Department Web page
Professor Bert Dreyfus's UC Berkeley Home Page
Όσο για το Abstract του σχετικού paper: click
Αναρτήσεις
